Met de trein langs de Douro….

Dag 131 : 2e rustdag in Porto (Totaal 3039 km)

Moest er op tijd uit om de trein niet te missen. Had gisteren al het kaartje gekocht en kon dus vandaag zo instappen. Bij het instappen, gelijk aan de goede kant gaan zitten, de rivierkant, om zo optimaal te genieten van het uitzicht. De trein stroomde vol met reizigers en bijna alle plaatsen waren bezet. Tot er op een gegeven moment een aardige slanke Braziliaanse dame vroeg, ? Is deze plaats vrij? Netuurluk zeej ik, en ze ging naast me zitte. Zo hebben we samen deze dag doorgebracht in de trein, en in Pochino in het restaurant, waar ik pas bij een glas wijn haar naam te weten kwam, Beatrice. Zij spreekt vloeiend Portugees , want de in de oudheid hadden de Portugezen Brazilië ingepalmd. Dat was weer makkelijk voor de maaltijd te bestellen. Het was dus stikgezellig in het restaurant zodat we een bietje de tijd aan het vergeten waren, tot ik vroeg (Heb horloge thuisgelaten), hoe laat is het?? 6 minuten voor 15.00 uur. OWOW, als een razende afrekenen (weer handig haar Portugees) en rennen naar het station, want de trein vertrekt om 15.08 uur. Gelukkig net gehaald, anders is het bijna 3 uur wachten op de laatste trein van die dag. Pochino is het eindstation van de Linha do Douro, en niet ver meer van de Spaanse grens. De Douro ontspringt trouwens in Spanje. Bij terugkomst in Porto ging Beatrice direct naar haar hotel, want ze moest, zoals ze elke dag doet, contacten met haar kinderen. Ze heeft een zoon in Berlijn, en een zoon en dochter in Brazilië. Ze gaat vanuit Porto naar Berlijn, daarna terug naar Portugal, om vanuit Lissabon, via Madrid weer terug te vliegen naar Brazilië. Het was opvallend dat veel restaurants gesloten waren op zondagavond, totdat ik een chinees restaurant tegenkwam die open was. Héérlijk zitten smikkelen daar, en toen was rustdag 2 ook weer bijna voorbij.