Veel reeën in deze omgeving....
Dag 68 : Taller -Dax 23 (Totaal 1651 km)
Ik moest tot 8.00 uur wachten, omdat toen pas de bar-epicerie openging. Verse croissants en pain -chocolat, met een grande caffé. De anderen waren al veel eerder vertrokken, maar zo maakt ieder zijn of haar keuze. Ik probeer toch te vertrekken met een ontbijt, al is dit maar summier. Na deze suukerinjektie, kon ik er weer tegen, en het ging weer heel goed vandaag. Onderweg viel me al op , dat er wel erg veel sporen in het zand stonden van herten/ reeën. Even later kwam ik door een bocht in het pad gelopen, en daar stond ineens oog – in oog zo’n mooi bruin béést. Ze kek mij aan zo van , wa motte ???? En dan zeg ik…. Jou op de foto zette.Da snaptie nie, en zettut op een lope, waarbij ik natuurlijk wéér veul te laat ben met de camera. Net voor Gourbera zag ik Ingrid aan de kant van de weg in het gras zitten. Ze was aan een rust toe. Ik gaf aan, nog wat door te lopen, omdat meestal bij een eglise of mairie wel een bank sta, om daar wat te rusten. Even later kwam ze ook aanlopen en we wisselden nog wat info uit voor de komende overnachtingen. Zij bleef nog wat zitten, maar ik zette de rit weer in de versnelling. Nog 13 km te gaan. Op een gegeven moment passeer ik in een bocht, een afrastering, waardoor ik aan de andere kant 2 reeën zag. Ik stop, buk, pak de camera, sluip stillekus dichterbij, en toen lukte het eindelijk om die mooie bééste eens vast te legge op de gevoelige SD card. Een tak, onder mijn schoen zei krak, ze keken me aan, en zette het op een lopen. Toen bleken het er 4 te zijn. De ouders, met 2 jong, lekker op zondagmiddag aan het grazen. Toch leuk om dat zo vlak voor je in de vrije natuur mee te maken. Na dit bééste aventuur, weer langszaam in de bewoonde wereld terecht gekomen, om in Dax te gaan overnachten. Op zondagmiddag uitgestorven, maar dat is niet anders. Hier is wel een hele aparte bron, midden in de stad. Die geeft warm water van 64 graden, 24 uur per dag, en dan nog eens 2 400 000 liter. In Dax is ook een arena, die nog steeds gebruikt wordt voor het stierenvechten. Hier dus al Spaanse invloeden. Deze middag wat rondgelopen in de stad, terras hier-en daar, en vanavond voor de afwisseling eens een restaurant opzoeken. O ja, ik slaap vannacht in de Rue du Cordon Bleu…. As da mar nie te benauwd wor...as un gevuld stuk vlees.
Ik moest tot 8.00 uur wachten, omdat toen pas de bar-epicerie openging. Verse croissants en pain -chocolat, met een grande caffé. De anderen waren al veel eerder vertrokken, maar zo maakt ieder zijn of haar keuze. Ik probeer toch te vertrekken met een ontbijt, al is dit maar summier. Na deze suukerinjektie, kon ik er weer tegen, en het ging weer heel goed vandaag. Onderweg viel me al op , dat er wel erg veel sporen in het zand stonden van herten/ reeën. Even later kwam ik door een bocht in het pad gelopen, en daar stond ineens oog – in oog zo’n mooi bruin béést. Ze kek mij aan zo van , wa motte ???? En dan zeg ik…. Jou op de foto zette.Da snaptie nie, en zettut op een lope, waarbij ik natuurlijk wéér veul te laat ben met de camera. Net voor Gourbera zag ik Ingrid aan de kant van de weg in het gras zitten. Ze was aan een rust toe. Ik gaf aan, nog wat door te lopen, omdat meestal bij een eglise of mairie wel een bank sta, om daar wat te rusten. Even later kwam ze ook aanlopen en we wisselden nog wat info uit voor de komende overnachtingen. Zij bleef nog wat zitten, maar ik zette de rit weer in de versnelling. Nog 13 km te gaan. Op een gegeven moment passeer ik in een bocht, een afrastering, waardoor ik aan de andere kant 2 reeën zag. Ik stop, buk, pak de camera, sluip stillekus dichterbij, en toen lukte het eindelijk om die mooie bééste eens vast te legge op de gevoelige SD card. Een tak, onder mijn schoen zei krak, ze keken me aan, en zette het op een lopen. Toen bleken het er 4 te zijn. De ouders, met 2 jong, lekker op zondagmiddag aan het grazen. Toch leuk om dat zo vlak voor je in de vrije natuur mee te maken. Na dit bééste aventuur, weer langszaam in de bewoonde wereld terecht gekomen, om in Dax te gaan overnachten. Op zondagmiddag uitgestorven, maar dat is niet anders. Hier is wel een hele aparte bron, midden in de stad. Die geeft warm water van 64 graden, 24 uur per dag, en dan nog eens 2 400 000 liter. In Dax is ook een arena, die nog steeds gebruikt wordt voor het stierenvechten. Hier dus al Spaanse invloeden. Deze middag wat rondgelopen in de stad, terras hier-en daar, en vanavond voor de afwisseling eens een restaurant opzoeken. O ja, ik slaap vannacht in de Rue du Cordon Bleu…. As da mar nie te benauwd wor...as un gevuld stuk vlees.
Maar ik vind echt dat je een uitstekend tempo in de reis aanhoud.
Je bent al hard op weg naar Spanje.
Je verhalen zijn leuk om te lezen in mijn schaft. Wandel zo verder.