Senlis, mooie stad....
9 juni 2017 - Senlis, Frankrijk
Dag 24 : Verberie - Senlis 26 km ( Totaal 554 km)
De weergoden konden het vannacht niet eens worden geloof ik. Wat een geflits en gedonder … en gieten !!!! Dat beloofde wat voor de komende etappe, want díe was voor de verandering, weer maar eens door het bos. Uit eerdere ervaringen van 5 jaar geleden, beloofde dit weer extra gewicht aan de toch al zware schoenen. De paden waren zowat onbegaanbaar, en die gele klei, die in steeds grotere hoeveelheden bleef plakken, sleepte ik mee. Blijven lachen, een vastenavendliedje erbij zingen, en ut ging weer as vaneiges. Zo, onderweg liep ik nog onder het viaduct van de A1, de hoofdweg naar Parijs vanuit het noorden, met al zijn geraas boven m’n hoofd, maar later hoorde ik alleen nog maar vogels tutteren. Wonder boven wonder verliep deze etappe soepel ( veel beter dan die van gisteren). Ik was op tijd in dat klooster, waar sur Anne mij ontving. Een heeel vriendelijk en vrolijk nonneke die mij de weg wees Het bijzondere aan dit klooster is, dat de rivier La Nonette eronder doorstroomt, en dus ook door hun tuin. Na het aankomstritueel, (douchen- omkleden) snel de best gezellige stad in. Deze koninklijke stad heeft een rijk verleden. Veel te veel om erover te vertellen. Kijk maar eens op internet bij wikipedia—Senlis. Doordat ik zo vroeg in het oude gezellige centrum was, en wat terrassen had bezocht, kreeg ik honger. Stikverkeerd moment…. Het was tegen half 6, en de meeste restaurants gaan pas na 19.00 uur hier open. Wachten zou ik niet halen, dus…..naar de winkel om een fleske wijn, donkerbruin stokbrood en een lekkere Franse kaas, Saint Albray. Mee eten met de nonnekes mocht niet, restaurants dicht, dus vandaag kook ik voor het eerst zelf…….( 3 kwartier later ) Hmmmm pittige wijn. Ik ga slapen..
De weergoden konden het vannacht niet eens worden geloof ik. Wat een geflits en gedonder … en gieten !!!! Dat beloofde wat voor de komende etappe, want díe was voor de verandering, weer maar eens door het bos. Uit eerdere ervaringen van 5 jaar geleden, beloofde dit weer extra gewicht aan de toch al zware schoenen. De paden waren zowat onbegaanbaar, en die gele klei, die in steeds grotere hoeveelheden bleef plakken, sleepte ik mee. Blijven lachen, een vastenavendliedje erbij zingen, en ut ging weer as vaneiges. Zo, onderweg liep ik nog onder het viaduct van de A1, de hoofdweg naar Parijs vanuit het noorden, met al zijn geraas boven m’n hoofd, maar later hoorde ik alleen nog maar vogels tutteren. Wonder boven wonder verliep deze etappe soepel ( veel beter dan die van gisteren). Ik was op tijd in dat klooster, waar sur Anne mij ontving. Een heeel vriendelijk en vrolijk nonneke die mij de weg wees Het bijzondere aan dit klooster is, dat de rivier La Nonette eronder doorstroomt, en dus ook door hun tuin. Na het aankomstritueel, (douchen- omkleden) snel de best gezellige stad in. Deze koninklijke stad heeft een rijk verleden. Veel te veel om erover te vertellen. Kijk maar eens op internet bij wikipedia—Senlis. Doordat ik zo vroeg in het oude gezellige centrum was, en wat terrassen had bezocht, kreeg ik honger. Stikverkeerd moment…. Het was tegen half 6, en de meeste restaurants gaan pas na 19.00 uur hier open. Wachten zou ik niet halen, dus…..naar de winkel om een fleske wijn, donkerbruin stokbrood en een lekkere Franse kaas, Saint Albray. Mee eten met de nonnekes mocht niet, restaurants dicht, dus vandaag kook ik voor het eerst zelf…….( 3 kwartier later ) Hmmmm pittige wijn. Ik ga slapen..
Groetjes aan zuster Anneke.