Een kleine omweg, maar de moeite waard…
12 augustus 2017 - Santander, Spanje
Dag 88 : Güemes – Santander 23 km (Totaal 2127 Km)
De ochtendmist hing boven het dal. De zon moest nog over de berg komen, het was wel erg fris, maar dit beloofde een mooie dag te worden. En dat werd het ook, want ik had gelezen dat een kleine omweg van 4 km, zowat de hoogtepunten van de camino del norte zou laten zien. Het smalle padje kronkelde mee met de hoge kliffen waar ik bovenop liep. Soms was de afstand tussen mijn pad en de diepte van zo'n 30-a 40 mtr, niet meer dan 1,5 meter, en toen dacht ik wel eens… niet te hard stampen, want anders brik diejje rots af. Ook vandaag weer over wat stranden gelopen, en wat nieuwsgierige vakantievierende badgasten stelde mij weer vragen of ik bezig was naar Santiago de Compostelle te lopen. Ik zeej toen tellekus, si, en ze waren ammaal zóó verbaasd, toen ze vroegen waar ik was gestart. Bij aankomst bij de veerboot naar Santander, kon ik gelijk de boot op. Ik zat amper, en da ding vertrok. In Santander maar direct naar de alberque gelopen, want als je in deze tijd, te laat aankom, en de alberque is vol, heb je een groot probleem. Deze alberque is miserabel, en de stad boeit mij ook totaal niet, dus die rustdag verschuift weer en morgen maar gewoon verder. Ga zo nog een restaurant opzoeken, al droom ik nogal van 11 broodjes kroket. Hmmm ( meej eete mosturd). Het zijn uiteindelijk 3 pinchos ( zo schrijven ze het hier) geworden, buik vol en superlekker.
.
De ochtendmist hing boven het dal. De zon moest nog over de berg komen, het was wel erg fris, maar dit beloofde een mooie dag te worden. En dat werd het ook, want ik had gelezen dat een kleine omweg van 4 km, zowat de hoogtepunten van de camino del norte zou laten zien. Het smalle padje kronkelde mee met de hoge kliffen waar ik bovenop liep. Soms was de afstand tussen mijn pad en de diepte van zo'n 30-a 40 mtr, niet meer dan 1,5 meter, en toen dacht ik wel eens… niet te hard stampen, want anders brik diejje rots af. Ook vandaag weer over wat stranden gelopen, en wat nieuwsgierige vakantievierende badgasten stelde mij weer vragen of ik bezig was naar Santiago de Compostelle te lopen. Ik zeej toen tellekus, si, en ze waren ammaal zóó verbaasd, toen ze vroegen waar ik was gestart. Bij aankomst bij de veerboot naar Santander, kon ik gelijk de boot op. Ik zat amper, en da ding vertrok. In Santander maar direct naar de alberque gelopen, want als je in deze tijd, te laat aankom, en de alberque is vol, heb je een groot probleem. Deze alberque is miserabel, en de stad boeit mij ook totaal niet, dus die rustdag verschuift weer en morgen maar gewoon verder. Ga zo nog een restaurant opzoeken, al droom ik nogal van 11 broodjes kroket. Hmmm ( meej eete mosturd). Het zijn uiteindelijk 3 pinchos ( zo schrijven ze het hier) geworden, buik vol en superlekker.
.
Leuk hoor om jouw schaduw te zien. Top!