Orléans is Jean 'd Arc....

20 juni 2017 - Orléans, Frankrijk

Dag 35 : Artenay - Orléans 26 km ( Totaal 844 km )

Vandaag wordt er niet geklaagd over temperaturen en zo, want dat is nu eenmaal zo. Hoog boven mij hangt een lucht wat duid op gedonder en gebliksem. Hopelijk komt het er van, maar de meteo gaf daarstraks aan dat het naar de 37 graden gaat de komende dagen. Ik klaag niet hoor… Orleans is de moeite waard. Een mooie stad met een rijk verleden, en het oude centrum is zeer aantrekkelijk met zijn gezellige pleinen en straten. DE stad van Jean ‘d Arc. Het huis waar ze heeft gewoond, staat op de foto. Ook hier weer een zeer indrukwekkend bouwwerk van een kathedraal. Hier ontmoet ik de Loire, die ik de komende dagen zal blijven volgen. Vandaag overnacht ik in een echte pelgrimsherberg, en dat is te merken. Ik ben hier niet alleen. 2 Duitsers, uit Duitsland, (?!!?), op de fiets, overnachten hier ook. Even kennis gemaakt, en zo ging ieder weer zijn eigen weg. Wat die mannen op een dag fietsen, doe ik 4 dagen over, te voet. Maar goed, zullie zijn eerder thuis, en ikke nie.Net terug van een prima restaurant “ Don Camillo “ en de lucht boven mij houdt zich nog steeds koest. Het is drukkend benouwd. Hopelijk komt er gedonder van.

Foto’s

3 Reacties

  1. Rien:
    20 juni 2017
    Dat je daar niet blijft joh. Zo'n geweldig mooie plaats en stil gezellig.
  2. Willem:
    22 juni 2017
    Hi Jacq, inmiddels alweer een aardig stukje op pad. Gaat allemaal naar wens hoop ik. De foto`s en verhalen zijn erg leuk. Wij wensen jou nog een goede trip en gaan ervan vanaf maandag ook ff tussenuit
  3. Henk Franken:
    2 juli 2017
    Kek, da's nouw 's 'n leutig plekske om te verblijve!

    En over die Jeanne d'Arc, die ken ik nog wel or Sjaak. K'wit nog goed dasse telkes op 'n pèèrdje vorbij kwam gesjeesd. 'Allée ju, allée ju' ging 't dan ieleke keer. En iederèèn gelijk en gauw alle vlaggeskes, vaandels en meer van da soort materiaal wegstoppe. Ze pikte die dinge nameluk altijd meej. Tja da leerde dan wir nie in die geschiedenisboeke natuurluk. Mar 't is echt gebeurd or!
    In al die gevecht-eskepades die ze ad, rakte ze nameluk telkes d'r vlaggeske kwijt. Tja mè in d'ene 'and 'n zwaardje en in d'andere 'and 'n schild, ist'r natuurluk gin plek mir vor 'n vaandeltje of 'n vlaggeske. Ze liet da ding dan mar valle om 'm later wir op te pikke. Allenig kon z'm achteraf nooit mir terugvinde. Temniste, da zééj ze ieleke keer. Mar d'r gaan ok ver'ale de rondte dasse die dinge bewust kwijt rakte. Ze ad nameluk 'n bloedje 'ekel om de was te doen. En mè zo'n gevecht rake die die dinge natuurluk be'oorluk vuil. Dus liet ze die dinge mar ligge en pikte telkes wir 'n nuuwe erges in 'n durpke of ander platske. Neej ons Jeanneke was 'n gemakkeluk meske. 'T gerucht ga zellefs dasse de leste keer gepakt wier omdasse vuste veul van die vaandeltjes of vlaggeskes gestole n'ad. En da mocht nie toendertijd. Ze moes toen natuurluk vor de rechter komme en die von ok da da nie kon. En aangezien dasse toen best wel streng ware, is de rest iestorie zulle we mar zegge...