De trein nemen, of buiten slapen...
Dag 19 : Saint Quentin - Ham 30 km ( Totaal 451 km )
Op mijn bestemming probeer ik al naar een volgende te laten bellen, dat ik in aantocht ben. Zo ook vanaf hier naar Ham, het einde van de etappe van vandaag. Gisteren diverse keren gebeld, geen gehoor. Mijn hospitalero begon te twijfelen ( net als ik ) en regelde een ander adres in Ham. Hij heeft alleen de voicemail ingesproken van die persoon, dus niet persoonlijk gesproken. Toen ik in Ham arriveerde, zeker nog 4 x gebeld, maar noppes. Daar stond ik dus. Het enige hotel was gesloten, en verder was er niets. Onderweg op straat mensen aangesproken, weer niks. Naar de Gendarmerie geweest om te vragen of ik niet in de bak mocht slapen…Mocht niet. Pak de trein maar zeejje ze. Uiteindelijk heb ik Virginie gebeld, een mooie aardige vrouw die in Noyon woont, waar ik morgen aan zou komen. Ze vond het prima dat ik vanavond al kwam, dus op naar het station en daar in zo’n Franse taal kaartjesautomaat met m’n visakaart (ook nog nooit gedaan, betaal altijd contant) en na 3 pogingen rolde de papierkes eruit. Maar die trein ging niet rechtstreeks naar Noyon. Ik moest overstappen in Tergnier, en meer dan een uur wachten op de trein met bestemming Paris Nord. Op dit station zit ik nu dus dit verhaal te schrijven. Verplicht treinen dus, wat niet de bedoeling is van een camino, maar nood breekt wet. Morgen ga ik echt niet terug naar Ham, om het stuk te lopen naar Noyon. Het treinen kost hier meer tijd dan de wandeling zelf, ook omdat nu met Pinksteren de dienstregeling is ingekort. Dus morgen maar een rustdag in Noyon bij Virginie. Vanmorgen begonnen lopen met lange afritsbroek en regenjas (tegen de koude wind), en in de middag was het weer zonnig en warm. Alles was in Ham gesloten, lust nu wel een kroket of 8 .ZO….. om 21.45 uur aangekomen bij Virginie. Hartelijke ontvangst, kon direct mijn kamer bekijken en een douche nemen. Daarna maakte ze nog pasta met natuurlijk glas……………wijn erbij.
Op mijn bestemming probeer ik al naar een volgende te laten bellen, dat ik in aantocht ben. Zo ook vanaf hier naar Ham, het einde van de etappe van vandaag. Gisteren diverse keren gebeld, geen gehoor. Mijn hospitalero begon te twijfelen ( net als ik ) en regelde een ander adres in Ham. Hij heeft alleen de voicemail ingesproken van die persoon, dus niet persoonlijk gesproken. Toen ik in Ham arriveerde, zeker nog 4 x gebeld, maar noppes. Daar stond ik dus. Het enige hotel was gesloten, en verder was er niets. Onderweg op straat mensen aangesproken, weer niks. Naar de Gendarmerie geweest om te vragen of ik niet in de bak mocht slapen…Mocht niet. Pak de trein maar zeejje ze. Uiteindelijk heb ik Virginie gebeld, een mooie aardige vrouw die in Noyon woont, waar ik morgen aan zou komen. Ze vond het prima dat ik vanavond al kwam, dus op naar het station en daar in zo’n Franse taal kaartjesautomaat met m’n visakaart (ook nog nooit gedaan, betaal altijd contant) en na 3 pogingen rolde de papierkes eruit. Maar die trein ging niet rechtstreeks naar Noyon. Ik moest overstappen in Tergnier, en meer dan een uur wachten op de trein met bestemming Paris Nord. Op dit station zit ik nu dus dit verhaal te schrijven. Verplicht treinen dus, wat niet de bedoeling is van een camino, maar nood breekt wet. Morgen ga ik echt niet terug naar Ham, om het stuk te lopen naar Noyon. Het treinen kost hier meer tijd dan de wandeling zelf, ook omdat nu met Pinksteren de dienstregeling is ingekort. Dus morgen maar een rustdag in Noyon bij Virginie. Vanmorgen begonnen lopen met lange afritsbroek en regenjas (tegen de koude wind), en in de middag was het weer zonnig en warm. Alles was in Ham gesloten, lust nu wel een kroket of 8 .ZO….. om 21.45 uur aangekomen bij Virginie. Hartelijke ontvangst, kon direct mijn kamer bekijken en een douche nemen. Daarna maakte ze nog pasta met natuurlijk glas……………wijn erbij.
Morgen gezond weer op.
Hoi,
ik ben geen supervisor,maar als ik je een advies mag geven,Ga niet naar Parijs.
Neem de oostlijke-zuidoostelijke route.
Nico