Vertrokken in de duisternis….
14 augustus 2017 - Comillas, Spanje
Dag 90 : Requejada – Comillas 34 km (Totaal 2189 km)
Walter Trout, is met zijn lekkere gitaarwerk mijn wekker, en wekte waarschijnlijk ook de rest om 5.33 uur. Liep om 6.15 buiten in de duisternis, met licht van de lantaarns en de maan. Wilde vroeg vertrekken omdat deze etappe dik over de 30 km is, én het algemeen bekend was, dat er waarschijnlijk heel moeilijk aan een slaapplaats te komen is i.v.m. de feestdagen rond de 15e augustus. Ben de na aankomst in Comillas maar direct naar de tourist info gegaan voor verdere informatie. Dat vrouwtje achter de balie kwam gelijk met een lijst en plattegrond van de stad, en de uitleg van waar ze te vinden zijn, en ik moest zelf bellen naar die adressen. Nou, daar trap ik dus mooi niet in. Ik legde toen uit, dat ik al 34 km had gelopen met die 15 kg op mijn rug, én dat dat telefoneren een ramp gaat worden want dat Spaans klinkt voor mij net als Alaskisch-Chileens. Gelukkig begreep ze het, en belde naar een adres. Dat was gelijk prijs en kon dus naar mijn pension hier in de stad, aan de rand van het gezellige centrum. Bij aankomst gelijk doorgegeven dat het voor 2 nachten is, zodat ik eindelijk weer eens een rustdag kan nemen.
Walter Trout, is met zijn lekkere gitaarwerk mijn wekker, en wekte waarschijnlijk ook de rest om 5.33 uur. Liep om 6.15 buiten in de duisternis, met licht van de lantaarns en de maan. Wilde vroeg vertrekken omdat deze etappe dik over de 30 km is, én het algemeen bekend was, dat er waarschijnlijk heel moeilijk aan een slaapplaats te komen is i.v.m. de feestdagen rond de 15e augustus. Ben de na aankomst in Comillas maar direct naar de tourist info gegaan voor verdere informatie. Dat vrouwtje achter de balie kwam gelijk met een lijst en plattegrond van de stad, en de uitleg van waar ze te vinden zijn, en ik moest zelf bellen naar die adressen. Nou, daar trap ik dus mooi niet in. Ik legde toen uit, dat ik al 34 km had gelopen met die 15 kg op mijn rug, én dat dat telefoneren een ramp gaat worden want dat Spaans klinkt voor mij net als Alaskisch-Chileens. Gelukkig begreep ze het, en belde naar een adres. Dat was gelijk prijs en kon dus naar mijn pension hier in de stad, aan de rand van het gezellige centrum. Bij aankomst gelijk doorgegeven dat het voor 2 nachten is, zodat ik eindelijk weer eens een rustdag kan nemen.
En nu maar genieten van je snipperdag.
Ehhh, baai de milkieweej. Over da bòòtje van gistere die 'n blokske n'om wulde make deur Bath. Agge soms suweile wir 's bij oewe zwager Tom ben, dan motte mar naar z'n fotookes vrage. IJ eb'r 'n paar gemakt nameluk.