Kedooke van de weergoden….

Dag 47 : Châtellerault - Poitiers 35 km ( Totaal 1134 km )


Gisterenavond vertelde Sylvette, dat we vandaag nog regen zouden krijgen, en dan vanaf maandag droog weer. Vanochtend om 7 uur aan het ontbijt, en om kwart voor 8 gingen de benen weer in de versnelling. Dit zou tot nu toe, de langste etappe worden van 35 km, dus zou ik zo rond een uur of 5 moeten arriveren in Poitiers. De eerste ruim 15 km ging het allemaal prima, maar daarna besliste die weergoden daarboven van, , , Hij, die pelgrim daar beneden, is al te vaak goed weggekomen met onze regenbuien ! ! ! Daar gaan we eens wat aan doen gromde ze eensgezind. Die lilukke apekoppen daarboven, wachtte met die enorme kraan open te zetten, tot ik precies boven op de 22 km lange Romeinse weg liep, zonder beschutting. Er was niets om te schuilen, links mais, rechts graanvelden. Ga daar maar eens onder zitten ?? Dan zit er maar een ding op,, gewoon doorlopen en vriendelijk lekker geniepig lachen naar boven, met een dikke knipoog erbij. Toen ze dat bemerkte, was voor hun de lol eraf, en draaide ze de kraan maar weer dicht. Zelf ben ik door de goede kleding gelukkig droog gebleven, en net na half 5, zat ik weer op een terras in Poitiers, een grote, grauwe ouwe stad, die ik morgen weer snel verlaat. Heb een eenvoudige pelgrimsherberg gevonden, wat toch weer een verschil is met de particuliere gemoedelijkheid van gisteren. Dat maakt pelgrimeren zo variabel, eigenlijk in alles.