De tenen van de Pyreneeën….
24 juli 2017 - Sorde-l'Abbaye, Frankrijk
Dag 69 : Dax – Sorde l'Abbaye 33 km ( Totaal 1684 km)
De straat was nat, en de lucht grauwgrijs. Het was al voorspeld voor vandaag, regen, en dat voor een groot deel van de dag. Dus maar weer de voorzieningen getroffen daartegen, en op pad. Het was van,, schuilen – lopen – enz. enz. En dat kostte ook best veel tijd. Dax verlaten na ongeveer een uur te hebben gelopen, een brug over, en het was onmiddellijk gedaan met het vlakke land. Vanaf dit punt was de rest van de etappe klimmen en dalen. Het voelde alsof ik op de tenen van de Pyreneeën liep, en dat is ook zo, want deze week beland ik daar. Vandaag was dus alvast een goeie oefening voor wat komen gaat. Aangekomen in Cagnotte, zag ik een bistro, en dacht…. Eerst een kom koffie. Ik liep de hoek om , en wie stonden er in het deurgat ? ?.. Mickaël en Marie-Laure. Dat was dus een verrassing, want ik dacht dat hun pad al was afgeweken van de mijne. Niet dus, dat gebeurt wel vandaag. Samen hebben we nog een stuk gelopen, totdat zij bij een stenen muur rust namen om te lunchen. Hier dan wéér afscheid genomen, en de pas erin richting Orde- l'Abbaye. Om daar te komen, splitste de route zich in een oostelijke, en een westelijke route. Ik nam de westelijke, en volgde mijn gps tracks. De Lepéregids gaf aan 25 km, maar dan moest je wel een km of 5-6 langs een gevaarlijke weg lopen. Uiteindelijk was mijn route voor vandaag 33 km, maar wel op een veilige manier. Onderweg liep ik nog langs een aantal kiwiplantages, en in deze streek kom je in de dorpen vaak een metershoge muur tegen, waartegen ze het balspel Fronton spelen, typisch voor hier, en Baskenland. De gite van vandaag ziet er prima uit, er werd ook een maaltijd verzorgd, en morgen een petit-dejeuner. Een superplek zal ik maar zeggen.
De straat was nat, en de lucht grauwgrijs. Het was al voorspeld voor vandaag, regen, en dat voor een groot deel van de dag. Dus maar weer de voorzieningen getroffen daartegen, en op pad. Het was van,, schuilen – lopen – enz. enz. En dat kostte ook best veel tijd. Dax verlaten na ongeveer een uur te hebben gelopen, een brug over, en het was onmiddellijk gedaan met het vlakke land. Vanaf dit punt was de rest van de etappe klimmen en dalen. Het voelde alsof ik op de tenen van de Pyreneeën liep, en dat is ook zo, want deze week beland ik daar. Vandaag was dus alvast een goeie oefening voor wat komen gaat. Aangekomen in Cagnotte, zag ik een bistro, en dacht…. Eerst een kom koffie. Ik liep de hoek om , en wie stonden er in het deurgat ? ?.. Mickaël en Marie-Laure. Dat was dus een verrassing, want ik dacht dat hun pad al was afgeweken van de mijne. Niet dus, dat gebeurt wel vandaag. Samen hebben we nog een stuk gelopen, totdat zij bij een stenen muur rust namen om te lunchen. Hier dan wéér afscheid genomen, en de pas erin richting Orde- l'Abbaye. Om daar te komen, splitste de route zich in een oostelijke, en een westelijke route. Ik nam de westelijke, en volgde mijn gps tracks. De Lepéregids gaf aan 25 km, maar dan moest je wel een km of 5-6 langs een gevaarlijke weg lopen. Uiteindelijk was mijn route voor vandaag 33 km, maar wel op een veilige manier. Onderweg liep ik nog langs een aantal kiwiplantages, en in deze streek kom je in de dorpen vaak een metershoge muur tegen, waartegen ze het balspel Fronton spelen, typisch voor hier, en Baskenland. De gite van vandaag ziet er prima uit, er werd ook een maaltijd verzorgd, en morgen een petit-dejeuner. Een superplek zal ik maar zeggen.
Mickael and Marie Laure.